Επιλογή Σελίδας

Κωνσταντίνος Κορμάς
Τμήμα Νευροψυχολογίας, Κέντρο Αποκατάστασης Θησέας

Στόχος

Η σοβαρή μορφή της λοίμωξης COVID-19 τείνει μεταξύ άλλων να σχετίζεται με νευρολογικά συμπτώματα. Ασθενείς με σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας στη διάρκεια της νοσηλείας τους φαίνεται να εκδηλώνουν σε μεγάλο ποσοστό διέγερση, σύγχυση και αποδιοργάνωση. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση προτύπων νοητικής εξασθένισης της συγκεκριμένης ομάδας ασθενών στο στάδιο τη ς αποκατάστασης.

Υλικό και Μέθοδοι

Συμμετείχαν 12 ασθενείς, οι οποίοι νοσηλεύθηκαν στο Κέντρο Αποκατάστασης Θησέας [ηλικία: 72.58 (6.55) και έτη εκπαίδευσης: 12.15 (3.20)). Κριτήρια εισόδου ήταν: διάγνωση και νοσηλεία λόγω λοίμωξης COVID- Ι 9, εκδήλωση συνδρόμου οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας, εισαγωγή σε ΜΕΘ – μηχανική αναπνευστική υποστήριξη απουσία νευρολογικού η ψυχιατρικού ιστορικού και απουσία ενεργού ψυχοσύνδρομου. Η εκτιμηση των νοητικών λειτουργιών περιελαμβανε τη χορηγηση των τυποποιημένων συστοιχιών Montreal Cognitive Assessment (MoCA) και Frontal Assessment Battery (FAB).

Αποτελέσματα

Η νευροψυχολογική αξιολόγηση μέσω της συστοιχίας MoCA απεκάλυψε φυσιολογικές νοητικές επιδόσεις σε τέσσερις ασθενείς (Μ=27.5, ΤΑ 1.29), ήπια ελλείμματα σε τρεις (Μ—20.67, μείζονα ελλείμματα σε πέντε (M 15.40, ΤΑ—1.52). Η ανάλυση των επιμέρους υποκλιμάκων της MoCA έδειξε ένα επιλεκτικό νοητικό πρότυπο με χαμηλότερες επιδόσεις σε επιτελικές λειτουργίες για ασθενείς με ήπιες αποκλίσεις (MoCA <26) και μια πιο εκτεταμένη νοητική εξασθένιση σε επιτελικές λειτουργίες, προσοχή και μνήμη για ασθενείς με μείζονα ελλείμματα (MoCA 8). οι τομείς προσανατολισμού, οπτικοκαταστευστικών δεξιοτήτων και λόγου διατηρήθηκαν φυσιολογικοί για το σύνολο των ασθενών. Επιπρόσθετα, η συστοιχία ΡΑΒ απεκάλυψε επιτελική δυσλειτουργία σε 8 ασθενείς (M 10.45, ΤΑ=3.52). Μεταξύ των υποκλιμάκων της FAB, περισσότερο επηρεασμένες ήταν η φωνολογική λεκτική ευχέρεια, ο προγραμματισμός και ο ανασταλτικός έλεγχος.

Συμπεράσματα

Με βάση τα προκαταρκτικά ευρήματα της παρούσας έρευνας φαίνεται να προκύπτουν τρεις διακριτοί νοητικοί φαινότυποι στους ασθενείς του δείγματός μας: (l) φυσιολογικές νοητικές λειτουργίες, (2) ήπια νοητική εξασθένιση με εστιασμένη δυσχέρεια στις επιτελικές λειτουργίες και (3) μείζονα νοητική έκπτωση με εκτεταμένη των λειτουργιών προσοχής, μνήμης και επιτελικών ικανοτήτων. Συμπεραίνουμε, πως η μεταβολή των νοητικών λειτουργιών και ο συνακόλουθος αντίκτυπος διατηρείται σε σημαντικό ποσοστό ασθενών ακόμη και μετή την οξεία φήση της νόσου. ΟΙ θεραπευτικές παρεμβάσεις συστήνεται να εστιάζουν μεταξύ των άλλων και στη διαχείριση των νοητικών ελλειμμάτων με στόχο την ολιστική αποκατάσταση της λειτουργικότητας των ασθενών.

Κοινοποίηση: